เราต่างก็รับรู้มาตลอดว่าอารมณ์โกรธเป็นของไม่ดี บางบ้านถึงกับสอนกันว่าห้ามโกรธ ทำให้เกิดค่านิยม “โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า”..แล้วใครจะไปอยากโง่ อยากบ้ากันล่ะ ก็เลยเลือกจะเก็บอารมณ์โกรธไว้ ไม่แสดงออก หรือไม่ยอมบอกใครว่าโกรธ อันที่จริงแล้วก็แสดงออกนั่นแหล่ะ แต่แค่ไม่ออกมาแบบตรงๆ หรือบางคนก็สะสมไว้แล้วรอระเบิดออกมาทีเดียวตอนที่ทนไม่ไหวแล้ว แล้วก็ต้องรับผลที่ตามมาต่อไป
ที่จริงอารมณ์โกรธ ก็ไม่ใช่แย่ไปทั้งหมด ลองนึกภาพตามว่า หากเราใช้ความโกรธเป็นสัญญาณเตือนว่าอย่าเพิ่งทำอะไร ซึ่งเราอาจมานึกเสียภายหลังเนื่องจากความคิดตอนโกรธสั่งให้ทำ หรือ ความโกรธเป็นสัญญาณเตือนว่าเรากำลังถูกลำเส้น หรือเราไม่สมควรได้รับการปฏิบัติแบบนี้ ก็จะทำให้เราใช้ความโกรธได้อย่างเหมาะสมมากขึ้น
แต่ก็มีความน่าสนใจว่า การเก็บความโกรธไว้แล้วแสดงออกมาทีเดียว หรือการแสดงอารมณ์โกรธออกมาเสมอและรุนแรง ยังจะควรใช้เป็นสัญญาณได้อยู่หรือไม่? คำตอบคือ การแสดงอารมณ์โกรธที่เกินพอดีเป็นปัญหาได้มากพอๆกับการเก็บความโกรธไว้แล้วระเบิดออกมานั่นแหล่ะ เราจึงควรรับรู้ ยอมรับได้ว่าเรามีสิทธิจะโกรธ โกรธได้..ไม่เป็นไรเลย และแสดงมันออกมาอย่างเหมาะสมกับสถานการณ์เพื่อจะได้ใช้ประโยชน์จากอารมณ์โกรธได้ด้วย
เทคนิคการจัดการความโกรธ..รอติดตามโพสต์ถัดไปได้เลย